Z archiwum gracza: Grymatografia cz. 1 – Filmowe inspiracje twórców gier

11 lutego, 2013

Pomysł na dział „Z archiwum gracza” jest prosty. Na dysku twardym i rozrzuconych po sieci mam mnóstwo tekstów, które nie pojawiły się z różnych przyczyn, żadnymi oficjalnymi drogami publikacji. Leżą tak i się kurzą. Czas dać im drugą młodość. Warunek, jaki muszą spełniać jest tylko jeden. Wciąż muszą być aktualne.

 _______________________________________________________

Niedawno wzięło mnie na nadrabianie zaległości kinematograficznych sięgających ostatniej dekady ubiegłego wieku. Po kilku mniej i bardziej udanych filmach natrafiłem na „Gorączkę”. Głośny dramat sensacyjny z 1995 roku, gdzie swoim kunsztem aktorskim popisali się Robert De Niro wespół z Alem Pacino. Bardzo dobry, wielowątkowy film akcji można by było rzec, zamykając jednocześnie temat. Na mnie jednak, największe wrażenie zrobiło inne, zupełnie subiektywne, odczucie. Podczas sceny ucieczki z banku po prostu nie mogłem się od niego opędzić. Uczucie deja vu. Byłem pewien, że już gdzieś widziałem ten fragment. Po chwili wytężonej aktywności szarych komórek, krzyknąłem w myślach – BINGO! Ja to widziałem! Ba! Ja wręcz wirtualnie brałem udział w tej scenie!

Po nitce do kłębka

Gorączkowa wymiana ognia na tłocznych ulicach Los Angeles bezwolnie nasunęła mi przed oczy obraz Kane’a i Lyncha uciekających przed Tokijską policją. Zresztą, nie tylko ta scena wydawała się być znajoma. Cała rozgrywka z pierwszej części przygód dwóch największych zakapiorów rynku gier ostatnich lat, zdawała się czerpać garściami z filmowego dorobku Michaela Manna. Od stylistyki, przez budowanie akcji, po ciężki, dorosły klimat. Niby nie powinno mnie to zaskoczyć, a jednak impuls ten wystarczył by oddalić się od objęć Morfeusza i przyjrzeć się sprawie z bliska.

 

Filmowa narracja w grach

To troszkę dziwne, ale sami przyznajcie – filmowa struktura akcji gry łechce nasze doznania nie gorzej niż nawet najlepiej skonstruowany gameplay. Nie dziwota, że autorzy tym chętniej zapatrują się w stronę kinematografii. Czasem niewielki wycinek staje się dla nich motywem przewodnim. Niekiedy wręcz uczą się na obrazach kinowych i serialach telewizyjnych wyzwalania emocji u gracza. Tak było choćby w przypadku Vice City uznawanego za jedną z najlepszych części GTA, głównie ze względu na jej niepowtarzalny klimat.. A raczej klimat żywcem przeniesiony z kultowego serialu Miami Vice, wspomnianego wyżej reżysera. A z innej beczki, zespół odpowiedzialny za design Dead Space, jednego z najlepszych survival horrorów obecnej generacji (złośliwi powiedzieliby, że jedynego) otwarcie przyznali, że godzinami studiowali stare horrory ze srebrnego ekranu. Nastrój zaszczucia, posępny statek kosmiczny, obcy. Mówi Wam to coś? Może przychodzi Wam na myśl jeden z najgłośniejszych obrazów sci-fiction Ridleya Scotta? Tak, właśnie ten z jajeczkami i galaktycznymi jaszczurkami. Jak on tam miał?Alien?

Ślepe zauroczenie niedoszłych reżyserów?

Nie jest tajemnicą, że Hideo Kojima miał ambicje by zostać pisarzem i reżyserem filmowym. Nie jest również tajemnicą, że to właśnie on wprowadził z hukiem filmową narrację do świata gier za sprawąMetal Gear Solid. Ciężko opisać słowami to, co czułem w 1999 roku, wpływając do bazy Shadow Moses jako Solid Snake. Po raz pierwszy chyba w historii poczułem się jakbym brał udział w prawdziwym szpiegowskim interaktywnym opowiadaniu. Skąd jednak Hideo czerpał swoją wizję? Jako miłośnik dziesiątej muzy – z kina oczywiście. Okazuje się, że uniwersum Metal Gear Solid swoje najgłębsze korzenie zakopane ma blisko niejakiego Bonda, James’a Bonda. Hideo o swoich inspiracjach brytyjskim agentem powiedział wprost: „Seria 007 jest tym, co najbardziej wpłynęło na mnie podczas tworzenia MGS’a. Zalążek idei MGS’a – sekretnej misji, od której zależą losy całego świata, pojedynku spy vs spy i całej szpiegowskiej akcji – to wszystko jest w 007. Gdyby nie było filmów z 007, dzisiejsze filmy akcji nie byłyby takie same. Bez 007 nie byłoby też MGS’a”

Również Snake nie jest bohaterem znikąd. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że swój prawdziwy debiut zaliczył na srebrnym ekranie. Rzut okiem na „Ucieczkę z Nowego Jorku” (1981) z Kurt Russellem w roli Snake’a Plisskena nie pozostawia złudzeń. Kojima-san zresztą nigdy nie krył swoich inspiracji. W Metal Gear Solid 2: Sons of Liberty Snake ukrywając swoją prawdziwą tożsamość używał pseudonimu Plissken. Podobnie ma się rzecz z innymi postaciami i wydarzeniami przedstawionymi w tym uniwersum. Hal „Otacon” Emmerich, swoje pierwsze imię zawdzięcza komputerowi pokładowemu z „2001: Odyseja kosmiczna” (ulubiony film Hideo). Psycho Mantis nigdy by do gry nie trafił gdyby nie „Furia” Briana De Palmy. A jedna z najbardziej znanych scen z całej serii – śmierć Sniper Wolf – prawdopodobnie nigdy by nie miała miejsca, gdyby nie „Pełny magazynek” Stanley’a Kubricka.

Inspiracje spadają z nieba

Ten kto właśnie w tym momencie pomyślał sobie „chwila, chwila inspiracje można czerpać z wszelakiego źródła, choćby z filmów, muzyki, literatury, czy nawet z przypadkowych życiowych zdarzeń” nie minął się znacząco z prawdą. Znany tu i ówdzie, głównie z oryginalności swoich produkcji, Goichi Suda (a.k.a. Suda 51) jako swoje natchnienie dla No More Heroes wskazał na m.in. pełnometrażowy film „Jackass”. Natomiast główny protagonista tej gry (Travis Touchdown) to tak naprawdę odpowiednik Johnny’ego Knoxville, twórcy tego programu. Sudzie najbardziej w pamięć zapadła scena, gdy mały aligator „przyssał się” do jego sutka. Ponoć pokazywał ten fragment swojej ekipie wielokrotnie tylko po to by jego pracownicy zrozumieli jaki typ osobowości powinien posiadać Travis. Inną jego inspiracją dla gry była niskich lotów parodia Star Wars zatytułowana „Kosmiczne jaja”. To chyba akurat nie wymaga żadnego komentarza.

Równie pokręconymi inspiracjami pochwalił się nie kto inny jak Cliff Bleszinski Gears of War, oprócz oczywistych skojarzeń z filmami akcji z lat 80, w których krew przelewała się litrami, a kończyny latały niczym ptaki do ciepłych krajów (na czele z Predatorami i Alienami), okazuje się mieć wiele wspólnego z kreskówkami Warner Brothers. Cliff B. tłumaczy, że właśnie o taki typ groteskowej przemocy chodzi w tytułach jego studia. Nigdy nie chciał on zniesmaczać gracza widokówkami z piekła rodem, a bardziej wzbudzać w nim zdystansowaną do wydarzeń na ekranie radość. Tym właśnie o to sposobem mordowanie kolejnych hord Locustów zostało przyrównane do animacji, w których Kojot Wiluś obrywał od Strusia Pędziwiatra, a kot Sylwester ponosił ciężkie szkody w starciu z kanarkiem Tweety. Że o Speedy Gonzalesie, kaczorze Daffy, czy króliku Bugsie (i ich odwiecznych rywalach) nie wspomnę…

Grami

Written by gramisan Opublikowano FIlm, Gry Tagged with 007, alien, cliff bleszinski, dead men, dead space, filmy, gears of war, goichi, gry, gry video, gta, hideo kojima, james bond, kane, kosmiczne jaja, lynch, metal gear solid, mgs, ninja theory, no more heroes, obraz, pełny magazynek, Playstation 3, plissken, PS3, ridley scott, robert de niro, snake, solid, stanley kubrick, star wars, suda 51, ucieczka z nowego jorku, X360, Xbox 360